Tijdens onze reis van 2 maanden door het prachtige Nepal reisden wij samen met travel Nepal af naar het voor ons nog onbekende West-Nepal. Hier maakten we kennis met de Tharu bevolking, sliepen we in een boomhut en gingen we op zoek naar wilde dieren in het weinig bezochte Shuklaphanta National Park. Een verslag van deze verrassende reis door West-Nepal vind je hier.
Dag 1: Wandeling in het Karnali-en Bheri rivierengebied
Onze reis door West-Nepal start met een bezoek aan het Karnali-en Bheri rivierengebied. Hier gaan we een hike maken langs kleine authentieke dorpjes en zullen we kennismaken met de Tharu cultuur. Het is een gebied dat niet heel erg makkelijk bereikbaar is en daarom amper door toeristen wordt bezocht.
Samen met onze gids en chauffeur vertrekken we vanuit Thakurdwara richting de stad Chisapani. Hier maken we een korte stop bij de Chisapani brug. Deze brug is als het ware de toegangspoort tot West-Nepal en loopt over de indrukwekkende Karnali rivier, de langste rivier van Nepal. De Karnali ontspringt in de hooglanden van Tibet en mondt uit in de Ganges in India.
Vanuit Chisapani volgen we de weg langs de rivier richting het noorden. De weg is ontzettend slecht, waardoor we over een afstand van ongeveer 12 kilometer zeker een uur doen. Af en toe maken we een stop om te genieten van het mooie uitzicht of snel even een foto te maken van leuke, kleurrijke dorpjes.
Na ongeveer een uur laten we de jeep achter ons en starten we onze hike. Al snel worden we opgemerkt en lopen er een aantal kinderen achter ons aan. Ze vinden ons duidelijk super interessant, maar ook heel spannend. Er wordt uitbundig gelachen, geroepen en gezwaaid. Ook de meeste volwassenen zijn nieuwsgierig en van alle kanten wordt er een vrolijke “namaste” naar ons geroepen. Het is duidelijk dat zij hier weinig westerse mensen zien.
De wandeling is ontzettend mooi. De super schattige huisjes, de prachtige omgeving en de indrukwekkende rivieren. Het is wel behoorlijk heet. In het begin van de wandeling hebben we hier nog niet zo’n last van, maar zodra de zon volop begint te schijnen, is het best afzien. Gelukkig besluit de gids dat we op het laatste stuk niet meer naar een uitzichtpunt gaan klimmen, maar dat we voor het gemak de jeep nemen.
Aan het einde van de middag zit dag 1 van onze trip er op en rijden we terug richting Thakurdwara. De dag is voorbij gevlogen. Op de weg terug, wanneer we een klein stuk door Bardia National Park rijden, zien we o.a nog een mangoest en een jakhals op de weg. Altijd weer leuk om wilde dieren te spotten.
Dag 2: Naar Shuklaphanta National Park
Op dag 2 reizen we van Thakurdwara naar Shuklaphanta National Park. De rit neemt in totaal een kleine 4 uur in beslag. Shuklaphanta National Park ligt in het uiterste westen van Nepal, vlakbij de grensstad Mahendraganar. Vanuit deze stad reis je heel makkelijk van en naar India.
Onderweg maken we een stop bij het Ghoda Ghodi meer. Dit meer is een belangrijke broedplek voor watervogels, maar er leven in de omgeving nog veel meer verschillende dieren zoals moerasherten, otters, krokodillen en zelfs tijgers. Ghoda Ghodi bestaat als het ware uit 13 verschillende meren die met elkaar zijn verbonden. Het is mogelijk om helemaal rondom het meer te lopen. Deze wandeling is in totaal 10 kilometer en neemt al snel meer dan 2,5 uur in beslag. Helaas hebben wij daar niet genoeg tijd voor.
De naam Ghoda Ghodi is afgeleid van het woord paard. Volgens de legende veranderden de god Shiva en de godin Parvati in een paard en cirkelden zij rondom het meer. Voor Nepalezen en met name de Tharu mensen is dit meer daarom ook een belangrijke, heilige plek.
Nadat we het Ghoda Ghodi meer hebben bezocht rijden we door naar onze jungle lodge bij Shuklaphanta National Park. We maken kennis met Kum, onze gids voor de komende dagen. Hij neemt ons in de namiddag mee naar één van de langste hangbruggen van Nepal, de Dodhari Chandani burg. Hier genieten we van een mooie zonsondergang.
Dag 3: Jeepsafari in Shuklaphanta National Park
Eigenlijk weten we niet zo goed wat we van Shuklaphanta National Park kunnen verwachten. Het park is redelijk onbekend en daarom is er maar weinig informatie over te vinden. Kum vertelt ons dat het park 305 km² groot is en dat het voor een groot gedeelte uit grasland bestaat. Het park staat bekend om het grote aantal moerasherten dat hier leeft. Vooral wanneer het gras kort is zijn deze goed te spotten. Verder leven er ook luipaarden, olifanten, neushoorns en zelfs een aantal tijgers in het park, maar omdat de dieren niet echt gewend zijn aan mensen en jeeps, zijn ze erg schuw en dus lastig te spotten.
Onze jeepsafari start om 7 uur in de ochtend. De eerste uren van de safari brengen we in bosrijke omgeving door, omdat dan de kans het grootst is om dieren te spotten. De zon komt net op en door de dauw tussen bomen heeft het park iets magisch. Na 20 minuten rijden komen we verse sporen van een neushoorn tegen. We volgen het spoor en het lijkt erop dat hij naar een meertje is gelopen. We beklimmen een uitkijktoren bij het meer, maar helaas zien we geen neushoorn.
We rijden vervolgens verder en plotseling springt onze gids op en roept “leopard, leopard!” en ja hoor, in het hoge gras vlak langs de weg zien we een prachtig luipaard. Hij schrikt uiteraard van ons en vlucht weg. We rijden langzaam door, maar omdat de kans groot is dat het luipaard de weg over wilde steken zetten we de auto op gepaste afstand stil en wachten we af. Na 20 minuten wachten stappen Kum en de chauffeur uit de jeep en observeren de situatie. Ze overleggen over wat te doen, blijven nog even rustig staan en bekijken de omgeving.
Plotseling horen we op een paar meter afstand de bosjes flink ritselen. We kijken op en zien hoe het luipaard uit de bosjes springt en recht op Kum en de chauffeur af rent. In een fractie van een paar seconden proberen zij weg te duiken achter de jeep. Dan zien we een otter uit de bosjes schieten. Het luipaard zit achter hem aan. Zowel de otter als het luipaard schrikken minstens zo hard als wij en beide vluchten ze een andere kant op. De otter heeft geluk en komt met de schrik vrij. Van de opwinding schieten we alle vier in de lach. Wat een bizarre situatie. Even dachten we dat het luipaard het op Kum en de chauffeur had gemunt, maar niets bleek minder waar, hij was gewoon op jacht.
Het is bijna niet te bevatten dat we gewoon een luipaard hebben gezien. Maar dat is niet het enige, want ook zagen we een blue bull, 3 soorten herten, waaronder een groep moerasherten, pauwen, neushoornvogels en krokodillen. Ook zagen we tot 2 keer toe een vers spoor van een tijger, maar om deze in dit park te zien moet je wel heel veel geluk hebben.
Dag 4: Slapen in een boomhut midden in de jungle
Van Shuklaphanta National Park reizen we terug richting Bardia National Park. Onderweg hebben we een paar uur vertraging, want er is een ernstig ongeluk gebeurd en de weg is volledig geblokkeerd. De Mahendra highway die Oost-Nepal en West-Nepal met elkaar verbindt is een tweebaans weg en zodra deze geblokkeerd is kun je eigenlijk niks anders doen dan geduldig afwachten. Omleidingen zijn er simpelweg niet mogelijk.
Eénmaal aangekomen bij Bardia National Park vertrekken we richting onze accommodatie voor de komende nacht, een boomhut aan de rand van het park. Het is geen plek waar je zomaar even naar toe loopt, maar waar je samen met een gids en een ranger naar toegebracht wordt. Het gebied waar de hut staat is de corridor tussen Bardia National Park en India en is tevens leefgebied voor wilde dieren, waaronder neushoorns, olifanten en zelfs tijgers. Het is niet toegestaan en veel te gevaarlijk om hier alleen rond te lopen en dat is maar goed ook, want tijdens een wandeling door de bufferzone, zien we met eigen ogen een aantal verse pootafdrukken van een tijger.
Zodra we aangekomen zijn bij de boomhut horen we een waarschuwingsroep van een hert. Het is een typische roep die je hoort wanneer er gevaar is. De gids is ervan overtuigd dat er een tijger in de buurt is, maar helaas laat hij zich niet zien.
De boomhut ziet er fantastisch uit. Hij bestaat uit twee gedeelten: een zitgedeelte en een slaapgedeelte. Het is alles behalve luxe, maar een matrasje op de grond, met slaapzak en muggennet is prima voor ons. Dan wordt het langzaam donker en is het tijd voor de gids en de ranger om te vertrekken. De nacht zullen we helemaal alleen doorbrengen in onze boomhut. We worden achtergelaten met een avondmaaltijd, kaarsen en een biertje.
Het mooiste moment in de boomhut is wanneer de zon opkomt. De vogels fluiten het landschap verandert langzaam in magische omgeving. Dit is echt op en top genieten. Gelukkig hebben we vandaag niks op het programma staan en kunnen we rustig aan doen. Helaas zien we op ontzettend veel verschillende vogels na, geen andere dieren, maar dat maakt niet uit. Deze nacht in de boomhut is echt een ervaring die we nooit hadden willen missen tijdens ons verblijf in Bardia National Park.
West-Nepal heeft mij in alle opzichten verrast. Het is heel anders dan de andere plekken die wij tijdens onze eerdere reizen door Nepal bezochten. Het heeft vooral de wildlife-en natuurliefhebbers ontzettend veel moois te bieden, maar ook degene die op zoek zijn naar gave plekken buiten de gebaande paden. Wat mij betreft is het een hele dikke aanrader. Bedankt travel Nepal!
Liefs Sigrid (@mytravelsecret)